طی تحقیقات بعمل آمده نتیجه گیری شده است که بیماری ام اس یک بیماری ناتوانکننده است که مغز و نخاع را تحت تاثیر در می آورد و باعث از دستدادن کنترل، دید، تعادل و حواس (بی حسی) می گردد. در بیماری ام اس اعصاب مغز و نخاع به وسیله سیستم ایمنی بدن آسیب می بینند، که به این اختلال بیماری خودایمنی میگویند.
بیماری های خودایمنی بیماری هایی هستند که در آنها سیستم ایمنی بدن که وظیفه اصی آن حفاظت از بدن و نابودکردن آسیب رسان های خارجی از قبیل باکتری هاست، اشتباها حمله به بافتهای بدن می کنند. در این بیماری سیستم ایمنی بدن حمله به مغز و نخاع که دوتا از اجزاء مهم سیستم مرکزی اعصاب را کنترل میکنند، کرده و باعث فلج شدن و از کارافتادگی آنها می شود. دیگر بیماریهای خودایمنی شامل لوپوس و آرتریت روماتوئید می شود.
نشانهها و علایم ابتلا به این بیماری بین اشخاص مختلف، مکان اعصاب تحتتاثیر و در زمان های مختلف متفاوت است و می توانند تغییر کند، این علایم عبارتند از:
- دو بینی یا تاری دید
- به وجود آمدن ضعف و یا بی حسی یک یا تعدادی از اعضای بدن
- لکنت زبان
- سوزن سوزن شدن و یا درد در برخی از قسمت های بدن
- سک الکتریکی در مواقع بعضی حرکات خاص سر
- گیجی
- از دست دادن سبی و یا کامل بینایی به طور معمول در یک چشم به همراه درد در حرکت دادن چشم که به اصطلاح گفته می شود اختلال عصب بینایی
- خستگی
- لرزش بدن و یا عدم هماهنگی بدن
حساسیت به گرما در بیماران مبتلا به ام اس عادی بوده و کمی افزایش دمای بدن میتواند محرک و یا بدترکننده بیماری باشد. افراد در ابتدای ابتلا به بیماری عودکردن گهگاه این علایم و سپس ناپدید شدن موقتی این علایم را احساس میکنند. بعضی از افراد مبتلا به نوع خوشخیم این بیماری بوده و بعد از حمله اولیه دچار حمله دیگری نشده و بیماریشان پیشرفت نمیکند.
هیچ کس در مورد دلایل اصلی اشتباه سیستم ایمنی بدن برای حمله به اعصاب در این بیماری نمی تواند نظر قطعی دهد. برخی از دانشمندان براین باورند که ترکیبی از ژنتیک و چیزی در محیط زیست می تواند باعث ابتلا به این بیماری شود.
افرادی که بیشتر در خطر ابتلا به بیماری ام اس قرار دارند عبارتند از:
- زنان دو برابر بیشتر از مردان در خطر این بیماری قرار دارند.
- اشخاص سفید پوست در بیشتر خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.
- افرادیکه در سنین 20 تا 40 سالگی قرار دارند.
- عفونت ها و ویروس های خاص از جمله ویروس اشتاین بار می تواند خطر ابتلا به این بیماری را بیشتر کند.
- اگر شما مبتلا به دیگر بیماری های خودایمنی از جمله بیماری تیروئید، دیابت نوع 1 یا بیماری التهابی روده هستید، خطر ابتلای شما به ام اس افزایش می یابد.
- در صورتی که والدین و یا یکی از اعضای خانواده شما به این بیماری مبتلا باشند، خطر برای شما بین 1 تا 3 درصد افزایش می یابد.
- فلج شدن بدن خصوصا پاها
- افسردگی
- مشکلات مثانه، شکم و یا مشکلات جنسی
- صرع یا بیهوشی
- خشکی و یا گرفتگی عضلات
- مشکلات ذهنی، خصوصا فراموشی و یا عدم تمرکز
طیف گسترده ای از داروهای مختلف وجود دارند که می توانند باعث کم شدن شدت و تکرار علایم بیماری می شوند. در این خصوص خانواده و پرستار سالمند باید دقت کنند که بعضی از انواع داروها می توانند سرعت پیشرفت بیماری را کاهش دهند.
- علایم و مشکلات بیماری را بهبود بخشند مثل درد، مشکلات ادراری و خشکی ماهیچه ها
- حملات بیماری را کاهش دهد.
مواردیکه در مورد سبک زندگی در ادامه بیان میکنیم، میتوانند به شما در زندگی با بیماری ام اس کمک کنند، این نکات عبارتند از:
- بدنتان را خنک کنید برخی اوقات شدت بیماری با گرم شدن بدن بیشتر می شود. با ریختن آب خنک روی خود، شنا در آب خنک و خوردن نوشیدنی های خنک بدنتان را خنک کنید.
- به مقدار کافی استراحت کنید چون استراحت کردن منجر می شود کمتر احساس ضعف و خستگی کنید.
- سعی کنید استرس نداشته باشید به همین جهت استرس باعث بیشتر شدن شدت بیماری می شود.
- انجام مرتب ورزش و فعالیت های بدنی از جمله ورزش هایی مانند پیاده روی، شنا، کم کردن وزن و دیگر فعالیت های متعادل به شما در تقویت عضلات، مثانه و روده و خصوصا حفظ تعادل کمک می کند.
- رژیم غذایی مناسب داشته باشید به این خاطر که رژیم غذایی به شما در حفظ تناسب اندام، تقویت سیستم ایمنی بدن و سلامت استخوان ها کمک می کند.